Flatgebouw Willemspark Den Haag

Historie

Flatgebouw Willemspark, gebouwd tussen 1928 en 1931, is een inspirerend voorbeeld van één van de slechts zestien luxe woonhotels die in Nederland in de periode tussen de twee wereldoorlogen vooral in Den Haag zijn opgetrokken. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw ingenomen door de Duitse bezetter. Oorlogsschade aan de buitengevel bewijst dat de toren onder vuur heeft gelegen.

In 1959 is de flat in gebruik genomen door het Ministerie van Sociale Zaken waarvoor de oorspronkelijke wooninterieurs ingrijpend werden gewijzigd. Begin jaren 90 werd Duin Vastgoed B.V., onderdeel van de Palladium Group, de nieuwe eigenaar van het complex.

Het flatgebouw heeft weer zijn oude functie gekregen en doet sindsdien dienst als luxe woongebouw.

Architectuur

Het vrij gelegen appartementencomplex aan de Zeestraat is ontworpen door architect A.H. Wegerif. Het woongebouw bestaat uit twee haaks op elkaar gesitueerde vleugels. In de hoek van de twee vleugels staat een 45 meter hoge toren met een oud waterreservoir.

Het gehele gebouw is constructief opgetrokken met een skelet van gewapend beton. De ruimte tussen de betonnen kolommen is opgevuld met baksteenmetselwerk.
Het flatgebouw is aan de buitenkant bekleed met gele steen en afgewerkt in de baksteenarchitectuur van De Nieuwe Haagse School. Het voormalige woonhotel vertoont ook zakelijk-expressionistische elementen, zoals de langgerekte raamstroken met stalen raamkozijnen.

Uitdaging

Symptomen van vochtdoorslag, zoutuitbloei en afschilferend pleisterwerk in de trappenhuistoren maakten duidelijk dat de gevels nat waren. Onderzoek van de stenen bouwmassa heeft aangetoond dat tijdens het optrekken van de toren vanuit huidig perspectief een aantal bouwfysische fouten zijn gemaakt.

De natuurlijke droging van de muren is jarenlang gehinderd door een relatief jonge damp- en waterdichte voegmortel.
Bovendien is de toren als gevolg van windbelasting en thermische uitzetting van bouwmaterialen al 100 jaar in beweging.