Oceaanhuis Rotterdam

Historie

Het voormalige “Stokvisgebouw” is een kantoorpand dat in twee fasen tot stand is gekomen. In 1909 is de eerste fase gerealiseerd, waarbij het gebouw ten behoeve van de N.V. Handelsmaatschapij Stokvis & Zonen Ltd. naar een ontwerp van de architecten Verheul en Goor in twee bouwlagen is opgetrokken in de zogenoemde overgangsarchitectuur. Pas tussen 1946 en 1948, na in de oorlog schade te hebben geleden, is het gebouw in de tweede fase uitgebreid tot het huidige “Oceaanhuis” met drie bouwlagen.

Het ”Oceaanhuis” heeft een vierkante plattegrond. De eerste twee bouwlagen uit 1909 hebben een betonskelet. De bouwdelen uit 1946/48 hebben een staalskelet en zijn opgetrokken uit rode baksteen. Binnenin bevindt zich een groot vierkant atrium dat overdekt was met een gebogen glazen dak en gedragen werd door boogvormige ijzeren vakwerkspanten.

Het “Oceaanhuis” is van algemeen belang vanwege de cultuurhistorische en architectuurhistorische waarde, alsook wegens de typologische en bouwhistorische waarde. Bovendien heeft het gebouw door de beeldbepalende ligging aan de Westzeedijk situationele waarde. Tussen 2018 en 2020 werd het “Oceaanhuis” naar een ontwerp van Mei Architecten getransformeerd tot woongebouw. Hierin zijn 184 woningen gerealiseerd.

Uitdaging

De staalconstructie van het glazen dak rust op twee kopgevels, één aan de noordzijde en één aan de zuidzijde van het atrium. Bij de recente transformatie is de staalconstructie boven het atrium bewaard gebleven, maar is een deel van het glasdak verwijderd, om op deze manier het binnenhof en de woningen daar te kunnen beluchten. Gedurende de transformatie zijn vochtsporen aan de binnen- en buitenzijde van de gevels in het atrium geconstateerd. Met name de binnenzijde van de noordelijke kopgevel is bijzonder zwaar getroffen.

Omdat het steigerwerk al verwijderd was, is onderzoek naar de vochtbelasting van de gevel door middel van een IR-camera vanuit een drone uitgevoerd. De gevels zijn vanuit het atrium en vanaf het dak van binnen en buiten gescand. Op enkele plekken zijn monsters uit de gevel genomen om een referentie van het vochtgehalte voor de IR-opnames te verkrijgen.

Bovendien kon de temperatuurverdeling in de gevel opgenomen worden.